آموزش:

F-14 در نیروی هوائی شاهنشاهی ایران / نیروی هوائی جمهوری اسلامی ایران

تنها کشور خارجی مسلح به جنگنده های F-14، امپراطوری ایران و نیروی هوائی شاهنشاه ایران بود. در اوایل دهه 70 نیروی هوائی شاهنشاه ایران (IIAF) در جستجوی جنگنده مدرن برای تضمین برتری هوائی بود. در پی تحقیقات مشخص شد که IIAF (نیروی هوائی شاهنشاهی ایران) بدنبال یک جنگنده قدرتمند با سیستم رادار قوی و تسلیهات دوربرد بوده است. بعد از بازدید رئیس جمهور بخت امریکا، نیکسون از ایران در سال 1972، به ایران آخرین تکنولوژی نظامی امریکا پیشنهاد شد و IIAF انتخاب خودش رو به F-14 Tomcat شرکت گرومن و F-15 Eagle ساخت مک دانل داگلاس (که الان شده بوئینگ) محدود کرد. در پی مذاکرات با پنتاگون و با در نظر گرفتن رادار AWG-9 و سیستم تسلیهاتی و همچنین موشکهای دوربرد AIM-54 Phoenix نیروی هوائی ایران Tomcat رو انتخاب میکنه. با دانستن انتخاب ایران، تقریباً یکسال بعد شرکت گرومن پیشنهاد رسمی خودش رو به "شاه" (فقید) ایران ارائه داد. و بالاخره یک نمایش رقابتی بین F-15 Eagle و F-14 Tomcat اجرا کردن. در پی نمایش پرواز هردو جنگنده برای شاهنشاه ایران در ژانویه 1974، ایران سفارش 30 فروند F-14 به همراه 424 سری مشک های AIM-54 Phoenix رو داد، پروژه "شاه پارسی" (Persian King) به ارزش 300 میلیون دلار آغاز گردید. تنها چند ماه بعد ایران 59 فروند F-14 و تعداد 290 عدد موشک AIM-54 Phoenix به این تعداد اضافه کرد. ایرانی ها 80 فروند F-14 و 714 عدد موشک فونیکس سفارش دادن، تعهد شرکت سازنده پشتیبانی قطعات و تعویض موتور و پکهای تسلیهاتی کامل و پشتیبانی و زیرسازی (بهمراه ساختن پایگاه بزرگ هوائی "خاتمی" در اصفهان - که الان شده پایگاه 8ام شکاری، شهید بابائی - من اینجا 3 ماه خدمت کردم ) در انتها به ارزش 2 میلیارد دلار تمام شد و این معامله در کل تاریخ معاملات خارجی امریکا به بالاترین رکورد تبدیل و ثبت شد.

سری اول F-14 ها در ژانویه 1976 رسید، با اصلاح و حذف مولفه های سری (سررررری) مربوط به اجزاء سیستم هدایت خودکار، اما با اضافه کردن موتورهای TF-30-414. در همان سال 12 فروند دیگر هم رسید، در این ضمن، آموزش اولین گروه خدمه ایرانی در آمریکا در حال انجام بود و یکی از اونها موفق شد در ارتفاع 50,000 پایی یک هدف پروازی را بوسیله یک موشک فونیکس منحدم کند. آزمایشهای تکمیلی دیگری در سال 1977 به انجام رسید، و در اکتبر 1978 دو جنگنده تامکت نیروی هوائی شاهنشاهی ایران با یک MiG-25 (اون موقع این هواپیما بهترین هواپیمای جنگی بوده که با اومدن F-14 و F-15 حال شوروی گرفته میشه) شوروی سابق روبروشدند که بر فراز سواحل ایران روی دریای خزر مشغول پرواز بود، این باعث شد که موسکو پروازهای مکرر خود را در مرزهای ایران متوقف کند (به این عمل میگن یه چیزی فنگ ).

تا اواخر سال 1978، 79 فروند از جنگنده های تامکت و 284 عدد موشک AIM-54 Phoenix (که 10 تاشون ATM-54A از نوع تمرینی (Training Rounds) بود) فرستاده شدن. تا 1979، تعداد 120 نفر خلبان و افسرهای ردگیری رادار (راستش با اصطلاحات نظامی خودمون زیاد آشنا نیستم) در امریکا و ایران تعلیم داده شدند و تعداد 100 نفر هم هنوز تحت تعلیم بودند. در همان زمان متخصصین فتی تعمیر و نگهداری در حال آموزش بوسیله Pratt & Whitney و Hughes برای موتورها و سیستم ههای خودکار و همچنین سیستم تسلیهات هواپیماهای تامکت بودن.

درپی سرنگونی شاه، رژیم آیت الله خمینی بیشتر قراردادهای نظامی رو با غرب کنسل کرد. محموله های بزرگ قطعات (بهمراه تعداد زیادی از رادارهای AWG-9، 40 عدد موشک AIM-54A و حداقل 20 عدد موتور) در امریکا به همراه آخرین فروند از تامکتهای سفارشی در قرار داد باقی ماند. از 80 فروند جنگندده های تامکت 79 عدد فرستاده شدند، آخرین فروند بخاطر تحریم ها به نیروی دریائی امریکا تحویل داده شد (Sad but true). بیشتر خلبانان تمرین داده شده F-14 و تکنیسین هاش، از ترس اتحام همکاری با رژیم شاه و زمانی که در امریکا بودند به نیروی دریائی ایلات متحده امریکا ملحق شدند (Again so sad, but true). تنها 2 خلبان از از خلبانهای تعلیم داده شده توسط امریکا تصمیم گرفتند که در ایران بمانند، ترس اونها درست بود و تعداد زیادی از نیروهای تعلیم دیده یا به زندان افتادن و یا توسط رژیم جدید اعدام و کشته شدند. سرانجام خیلی از خلبانهای F-14 از زندان آزاد شدند وقتی جنگ ایران و عراق آغاز شد. با استناد به مدارک موجود هیچ تکنیسین یا ماموری از امریکا اقدام به خرابکاری در جنگنده های F-14 نکرد قبل از خروج از ایران. اما خیلی از تکنیسینهای Hughes اقدام به خرابکاری در 18 موشک آماده استفاده AIM-54 کردند قبل از خروج اجباریشون از پایگاه هوائی خاتمی اصفهان، در فوریه 1979.

با بدتر شدن روابط امریکا و ایران، امریکا ایران رو مورد تحریمهای نظامی - تسلیهاتی قرارداد، که شامل توقیف تعداد زیادی قطعات جنگنده های غربی و همچنین تسلیهات دیگر هوائی ایران (مثل F-4 و F-5 و C-130 و هلیکوپترهای کبرا و وسایل حمل و نقل هوائی امریکائی) شد. گزارش های متفاوت از توانائی ایران برای فعال کردن قطعات و سیستمهای هواپیماهای تامکت و موشکهای فونیکس توسط IIAF به گوش میرسید. یعضی شایعات حاکی از این بود که تعداد کمی از موشکهای AIM-54 Phoenix که قبل از انقلاب به ایران فرستاده شدن، به شوروی توسط رژیم جدید فروخته شد، که شدیداً ممکنه موجب توفیق شوروی در ساخت موشکهای دوربرد مشابه، Vympel AA-9 'Amos' باشه. ممکنه شوروی برای جبران به ایران برای بکارگیری موشکهای فونیکس به ایران کمک کرده باشه. در پروژه "شاهین آسمان" (Sky Hawk)، ایرانی ها توانستند موشکهای سطح به هوا (Surface-to-Air) ساختن امریکا MIM-23 HAWK روی دوتا از تامکتهاشون به بهره وری برسونن. و در اقدامی مشابه IRIAF (نیوری هوائی جمهوری اسلامی ایران - نهاجا) توانست تامکتهای خودش رو به بمب های سری Mk.83 ساخت امریکا مجهز کند و اونهارو بصورت جنگنده-بمب افکن در جنگ بکار ببرد. همچنین گزارش رسید که حداقل خدمه یک F-14 بهمراه خود هواپیما به روسیه پناهنده شدن، که به دانشمندان روسی اجازه دستیابی و استفاده از تکنولوژی F-14 رو داد که موجب دستیابی اونها به سیستم های جدید راداری، موتور و سیستمهای خودکار شد. که ایرانی ها این ادعا رو تکذیب کردن و اصرار داشتن که این یک دستاورد بومی بوده!!!!

F-16 A/B

مدل اولیه اف 16 مجهز به رادار پالس دوپلر AN/APG-66 و موتور توربو فن پرات اند ویتنی F100-PW-200 بود . نیروی هوایی آمریکا تا ماه مارس 1985 تعداد 674 فروند F-16A و تعداد 121 فروند F-16B را در اختیار گرفته بود .



بلاک 1

تفاوت بین هواپیماهای بلاک 1 و 5 و 10 بسیار ناچیز بود . اکثر F-16A های نیروی هوایی آمریکا بعدها به این 3 مدل ارتقا یافتند . 94 فروند به بلاک 1 – 197 فروند بلاک 5 و 312 فروند به بلاک 10 ارتقا پیدا کردند. در بلاک 1 که یکی از نمونه های اولیه اف 16 بود دماغه مخروطی شکل هواپیما به رنگ سیاه بود .



بلاک 5

چندی بعد مشخص شد که رنگ سیاه دماغه مخروطی هواپیما باعث شناسایی راحت آن از فواصل دور می شود از این رو رنگ دماغه به خاکستری کم رنگ تغییر کرد . همچنین مشاهده شده بود که آب باران در نقاط خاصی از بدنه انباشته می شد که برای رفع این مشکل سوراخهایی در بدنه هواپیما ایجاد شد .



بلاک 10

در اواخر دهه 1970 کشورهای صادر کننده تیتانیوم صادرات این فلز گرانبها را به طرز چشم گیری کاهش دادند از این رو در این مدل از اف 16 به جای تیتانیوم از آلومینیوم استفاده شد .



بلاک 15

یکی از مهمترین تغییرات در این مدل اضافه کردن دو جایگاه حمل تسلیحات و ارتقا رادار AN/APG-66 بود . برای اینکه وزن اضافی ناشی از اضافه شدن 2 جایگاه تسلیحات برای هواپیما مشکل ایجاد نکند سکانهای افقی اف 16 به میزان 30 درصد بزرگتر شدند . همچنین مدلی از رادیوی UHF با نام Have Quick II نیز به آن اضافه شد . این مدل با 983 فروند بیشترین تعداد تولید را داشته است. آخرین فروند تولیدی از این مدل در سال 1996 تحویل تایلند شد.



بلاک 15 OCU

از سال 1986 برنامه ای برای ارتقاء اف 16 های بلاک 15 با نام OCU آغاز شد

تغییراتی که در این طرح بر روی اف 16 بلاک 15مدل اعمال شد عبارت بود از :

ارتقا موتور توربو فن F100-PW-200 به F100-PW-220

اضافه کردن توانایی شلیک AGM-65 ماوریک – AIM-120 آمرام و AGM-119 بود . در سیستم اخلالگر نیز بهبودهایی بوجود آمد و تغییراتی نیز در کاکپیت اعمال شد . حداکثر وزن برخاست هواپیما هم به 37000 پوند ( تقریبا 17000 کیلوگرم ) افزایش یافت . 214 فروند اف 16 بلاک 15 و 10 فروند اف 16 بلاک 10 شامل این طرح شدند .



بلاک 20

هواپیماهای این دسته شامل 150 فروند اف 16 بلاک 15 OCU بود که به منظور فروش به تایوان آماده شده بودند . این مدل دارای بیشتر خصوصیات و قابلیت های F-16 C/D نیز بود . من جمله قابلیت شلیک AGM-45 Shrike و AGM-84 Harpoon و AGM-88 HARM و حمل و به کار گیری کیت LANTIRN به این مدل اضافه شده بود . کامپیوتر مرکزی این مدل نسبت به مدلهای قبلی بسیار پیشرفته تر بود بطوری که در مقایسه با کامپیوتر بکار رفته در مدل بلاک 15 OCU می توانست اطلاعات را 740 بار سریعتر پردازش کند همچنین قابلیت ذخیره اطلاعات آن 180 بار سریعتر از نمونه قبلی بود .



F-16 C/D

بلاک 25

اولین نمونه بلاک 25 با نام F-16C در جوین 1984 اولین پرواز خود را انجام داد و بلافاصله در ماه سپتامبر همان سال بطور رسمی وارد خدمت شد .رادار جنگنده به AN/APG-68 تغییر یافته بود . رادار جدید قابلیت حمله های شبانه با دقت بالا را به جنگده می داد . موتور هواپیما نیز به موتور توربو فن پرات اند ویتنی F100-PW-220E تغییر یافته بود . نیروی هوایی آمریکا با 209 فروند از این مدل تنها کاربر آن می باشد .



بلاک 30-32

از این زمان به بعد امکان استفاده از دو نوع موتور متفاوت در هواپیما فراهم شد . مدلهایی که شماره بلاک آنها با عدد 0 تمام می شد از موتور های شرکت General Electric و مدلهایی که شماره بلاک آنها با عدد 2 تمام می شد از موتورهای شرکت Pratt & Whitney استفاده می کردند . اولین اف 16 بلاک 30 مجهز به موتور ساخت شرکت جنرال الکتریم در 1987 وارد خدمت شد . پیش از این در تمام اف 16 ها از موتورهای شرکت پرات اند ویتنی استفاده می شد . قابلیتهای اضافه شده به این مدل توانایی حمل و شلیک AGM-45 Shrike و AGM-88 HARM بود . اف 16 های بلاک 30 دارای ورودی هوای بزرگتری نسبت به مدلهای قبلی بودند . 733 فروند از این دو مدل تولید و به 6 کشور جهان صادر شد .



بلاک 40-42 (F-16 CG/DG)

این مدل در 1988 وارد خدمت شد . این مدل قابلیت عملیات در همه شرایط آب و هوایی و عملیات در شب را دارا بود . تغییراتی نیز در جایگاههای زیر بدنه برای ایجاد توانایی حمل و به کارگیری سیستم LANTIRN انجام شد . بهبودهایی در رادار صورت گرفت و یک دریافت کننده GPS نیز به مجموع تجهیزات هواپیما اضافه شده بود . از سال 2002 هواپیماهای این مدل قابلیت حمل و بکارگیری مهمات هوشمندی نظیر JDAM - JSOW - WCMD و EGBU-27 را پیدا کردند . از این مدل نیز 615 فروند به 5 کشور جهان صادر شد .



بلاک 50-52 (F-16 CJ/DJ)

این مدل در سال 1991 عملیاتی شد . این مدل با سیستمهای بهبود یافته GPS و INS مجهز شده بود . این مدل هم توانایی حمل تسلیحاتی چون AGM-84 Harpoon – JDAM – JSOW و WCMD را دارا بود .

اف 16 بلاک 50 با موتور F110-GE-129 ساخت جنرال الکتریک و اف 16 بلاک 52 با موتور F100-PW-229 ساخت پرات اند ویتنی تولید شده بود .



بلاک 50-52 Plus (F-16U)

این نمونه به سفارش نیروی هوایی لهستان ساخته شده و دارای قابلیت های جدیدی همچون مخازن سوخت تطبیقی و سیستم ALE-50 Towed Decoy System می باشد . نیروی هوایی یونان نیز این مدل را به همراه مخازن سوخت تطبیقی سفارش داده است . از این مدل به عنوان پدر و پایه گذار اف 16 بلاک 60 یاد می شود .



F-16I

این مدل همان اف 16 بلاک 50-52 می باشد که به سفارش نیروی هوایی اسراییل طراحی و تولید شده است با این تفاوت که در طراحی آن از اویونیک ساخت شرکتهای اسراییلی استفاده شده است. مخازن سوخت تطبیقی این مدل نیز ساخت اسراییل می باشد .



F-16 CCIP

این مدل به دنبال اجرای طرح CCIP که هدف آن استاندارد کردن تمام اف 16 های بلاک 40-42-50-52 بود بوجود آمد . یکی از موارد این طرح ارتقا تلاش برای اضافه کردن قابلیت دیتا لینک با سایر هواپیماهای متحد در صحنه نبرد بود .



F-16 E/F

بلاک 60

این مدل بر اساس F-16 C/D و F-16 U ساخته شده و از ویژگی های آن می توان مخازن سوخت تطبیقی و رادار تقویت شده را نام برد . این مدل فقط به امارات متحده عربی صادر شده است . موتور جنرال الکتریک F110-132 و رادار AN/APG-80 در ساخت این مدل به کار رفته است . این مدل قابلیت حمل تمام سلاحهایی که اف 16 بلاک 50-52 حمل می کند را دارا می باشد. مخازن سوخت تطبیقی قابلیت حمل 2045 لیتر سوخت را با خود دارند که این نه تنها باعث افزایش برد عملیاتی جنگنده می شود بلکه باعث آزاد سازی جایگاههای زیر بدنه برای حمل سلاح و مهمات و در نتیجه افزایش کارایی جنگنده می شود .





سایر نمونه ها



F-16/79

نمونه صادراتی F-16 A مجهز به موتور قدیمی توربوجت J79 . تولید این مدل به دلیل سیاست خاص جیمی کارتر رییس جمهور وقت آمریکا مبنی بر فروش جنگ افزارهای ضعیف شده به سایر کشورها بود . نمونه های زیادی از این مدل تولید شد ولی پس از تغییر کادر ریاست جمهوری و به قدرت رسیدن رونالد ریگان این سیاست تغییر کرد و در نتیجه هیچ کدام بفروش نرفت .



F-16/101

نمونه تولید شده F-16A به منظور نصب موتور F-101 جنرال الکتریک بر روی آن . این موتور مناسب اف 16 تشخیص داده نشد از این رو جنرال الکتریک موتور جدیدی با نام F-110 را طراحی و تولید کرد .



F-16ADF

نمونه ارتقا یافته اف 16 بلاک 15 برای دفاع ملی هوایی آمریکا . این طرح در 1989 آغاز شد و شامل 270 فروند اف 16 گردید . این مدل تنها مدل در اختیار نیروهای آمریکایی بود که قابلیت حمل و شلیک موشک میانبرد هوا به هوای AIM-7 sparrow را دارا بود . از سال 1994 فرایند جایگزینی ایم مدل با F-16C آغاز شد و تا سال 2005 تنها دفاع هوایی ایالت داکوتای شمالی از این مدل استفاده می کرد.



F-2 A/B (FS-X)

نمونه ساخته شده اف 16 در ژاپن توسط شرکت میتسوبیشی و با همکاری شرکت لاکهید مارتین . این نمونه کمی بزرگتر از سایر مدلها می باشد و از اویونیک ژاپنی بهره می برد.



F-16 XL

نمونه بال دلتا اف 16 ساخته شده به سفارش ناسا برای تحقیقات هوانوردی



RF-16C / F-16R

نمونه ویژه برای انجام عملیات های شناسایی



F-16 MLU

نمونه ارتقا یافته F-16A/B به بلاک 20 برای نیروی هوایی کشورهای هلند – نروژ – بلژیک – دانمارک و پرتغال



F-16 N

30 فروند اف 16 بلاک 30 تحویل داده شده به نیروی دریایی آمریکا به منظور استفاده در جهت شبیه سازی هواپیمای متخاصم (aggressor)



TF-16 N

4 فروند اف 16 دو سرنشینه تحویل شده به نیروی دریایی آمریکا به منظور استفاده در جهت شبیه سازی هواپیمای متخاصم



KF-16

235 فروند اف 16 تولید شده توسط صنایع هوافضای کره جنوبی تحت لیسانس شرکت لاکهید مارتین . 12 فروند بر پایه بلاک 32 و بقیه بر پایه بلاک 50-52 می باشند .



منبع : http://co-pilot.blogfa.com/post-18.aspx

دم برو بچ صنایع دفاعی گرم




در مورد هواپیمای جنگی شفق که توجه جهان هوانوردی را به خود معطوف ساخت و سایتها و مجله های مشهور صنعت هوانوردی در مورد آن دست به گمانه زنی پرداختند و آن را ستوده و نشانه ایی از پیشرفت صنایع هوایی ایران دانستند.

چنین میتوان گفت:
بی شک ایران با گامهای خوبی که در صنعت هوانوردی برداشته سرآمد کشورهای منطقه است. به ویژه با طراحی و ساخت هوایمای جنگی شفق توانایی بالای خود را را به نمایش گذاشته و کارشناسان نظامی را در سراسر جهان، از چنین طراحی برجسته و پیشرفته ای شگفت زده کرد.

در مورد هواپیمای جنگی شفق که توجه جهان هوانوردی را به خود معطوف ساخت و سایتها و مجله های مشهور صنعت هوانوردی در مورد آن دست به گمانه زنی پرداختند و آن را ستوده و نشانه ایی از پیشرفت صنایع هوایی ایران دانستند. طراحی و ساخت این جنگنده ابتدا قرار بود با همکاری روسیه انجام شود اما با توجه به فشارها و تهدیدهای آمریکا، روسیه خود را از این برنامه کنار کشید و طرحان و کارشناسان ایرانی به ویژه دانشگاه صنعتی شریف برای رو کم کنی هم که شده با همت و تلاش خودشان کار طراحی را انجام داده و به مرحله ساخت اولین نمونه رسیدند.

در واقع همان گونه که سایت اینترنتی روسین دیفنس نوشته بود، ایران با طراحی و ساخت این جنگنده و نمایش آن همه را شگفت زده کرد. با ساخت این جنگنده صنایع هوایی ایران به پیشرفت قابل ملاحظه ای دست یافته است. این سایت اینترنتی همچنین در مورد این هواپیما می نویسد شفق از موتور روسی RD-۳۳ کلیموف استفاده می کند و از کابین پیشرفته ایی مجهز به سامانه های نمایشگر رنگی ساخت روسیه استفاده می برد.

این نمایشگرها را می توان قابل مقایسه با نمایشگرهای چند کاره و رنگی مورد استفاده در هواپیمای جنگی F/A-۲۲ آمریکا دانست. این سایت شفق را با طرح هواپیمای MiG I-۲۰۰۰ روسیه قابل مقایسه دانسته است.
از ویژگیهای شفق میتوان به طراحی ویژه و آیرودینامیک تحسین برانگیز آن اشاره کرد. از شکل و شمایل هواپیما و همچنین ورودیهای هوای موتور آشکار است که طراحان تلاش بسیاری به خرج داده اند تا بازتابش راداری هواپیما را به کمترین حد ممکن برسانند تا امکان کشف و رهگیری آن دشوارتر باشد.

در واقع می توان شفق را اولین هواپیمای جنگی استیلث ایرانی به حساب آورد. نوع سازه به کار رفته به شکل مناسبی اجازه حمل انواع بمب و موشکهای هوابه هوا و هوابه زمین و همچنین انواع بمب با هدایت لیزری را به این هواپیمای توانمند می دهد.

احتمالا طراحان با آینده نگری امکان استفاده از موشکهای هدایت شونده روسی را مد نظر داشته اند. ایران گفتگوهایی را برای تولید موتور پیشرفته روسی به نام RD-۳۳ انجام داده است و گویا گفتگو هایی نیز در زمینه تولید تحت امتیاز نمایشگرهای چند منظوره ساخت روسیه در جریان است. این هواپیما که اولین نمونه آن سال قبل ساخته شد، قرار است که دو سال دیگر، با نقش نظامی یا آموزشی، وارد خدمت نیروی هوایی شود. به هر روی شفق گام تحسین برانگیزی در صنایع هوایی ایران به حساب آمده و طراحی و ساخت آن موجب افتخار و سربلندی ایرانیان است.
_________________
شهریور سالروز شروع جنگ تحمیلی از سوی رژیم بعث عراق علیه جمهوری اسلامی ایران، روز اول هفته دفاع مقدس است. دوران 8 ساله دفاع مشروع امت سلحشور ایران در حفظ و اعتلای نظام مقدس اسلامی و حراست از عزت و شرف این مرز و بوم، به مثابه یکی از حساس‌ترین و بارزترین برهه‌های حیات راستین این ملت، همچون نگینی تابناک، تا همیشه زمان، بر تارک تاریخ حماسه و ایثار و پایداری آزادگان جهان می‌درخشد. اگر چه در حال حاضر ما در صلح و آرامش هستیم، بسیاری از کشورهای دیگر از عراق و افغانستان گرفته تا کشورهای آفریقایی، آمریکای لاتین و... در حال حاضر درگیر جنگ هستند. البته جنگ‌های قرن بیست ویکم شبیه جنگ‌های قدیمی و اساطیری نیستند. چرا که در دنیای امروز جنگ مغزها و تکنولوژی جایگزین جنگ‌های جوانمردانه و تن به تن شده و قدرتمندان و سردمداران کشور گشا برای رسیدن به اهداف جاه‌طلبانه خود از ربا‌ت‌ها به عنوان موجوداتی بی‌احساس و وظیفه‌شناس استفاده خواهند کرد.



ربات‌های قاتل در ارتش‌های جهان


ارتش‌های جهان درصدد هستند تا به ماشین‌آلات نظامی و جنگی خود قدرت ادامه زندگی یا مرگ را بدون عدم برخورداری از وجدان اعطا کنند. ساخت و استفاده از نخستین ربات‌های نظامی ویژه میادین نبرد در عراق تازه‌ترین گام در عرصه‌ای خطرناک بوده است: قدم گذاشتن در دنیای جدیدی که ربات‌ها تصمیم می‌گیرند چه کسی، کجا و چه موقع بکشند.
اخیرا کره جنوبی و رژیم صهیونیستی در حال استقرار ربات‌های مسلح به عنوان گاردهای مرزی بوده و چین، سنگاپور و انگلیس نیز در میان آن دسته کشورهایی هستند که استفاده روزافزونی از ربات‌های نظامی و مسلح داشته‌اند.
اما بزرگترین بازیگر هنوز هم آمریکاست: آمریکا در قالب پروژه عظیم سیستم‌های رباتیک نظامی بالغ بر 230 میلیارد دلار هزینه کرده است، طرحی بزرگ برای طراحی و ساخت تجهیزات بدون سرنشین که می‌تواند از هوا، زیر آب و روی خشکی حملاتی گسترده داشته باشند.
کنگره آمریکا هم هدف بزرگی نظیر برخورداری از یک سوم تجهیزات نظامی و جنگی زمینی بدون سرنشین جهان تا سال 2015 را برای آمریکا در نظر دارد. هم اکنون بیش از 4هزار ربات در عراق در حال فعالیت نظامی هستند. در افغانستان نیز ربات‌های زیادی به کار گرفته شده‌اند، اکنون آنها کاملا مجهز شده‌اند.
اکثر ربات‌هایی که هم اکنون در حال فعالیت در عرصه‌های جهانی هستند در حقیقت گسترشی انسانی از تمایلات جنگجویانه بشری هستند که کاربرد نیروهای مرگبار را کنترل می‌کند. زمانی که سیستم پروازی خودکار غارتگر ( 1predator- MQ) در سال 2002، خودرویی مملو از مظنونان به عضویت در شبکه القاعده را شناسایی کرد، تصمیم برای از بین بردن آنها با استفاده از موشک‌های Helfire به وسیله خلبانی (کنترل کننده‌ای) اتخاذ شد که 7هزار مایل از محل دورتر بود!
ارتش آمریکا قصد دارد تا از ربات‌های مسلح در صحنه‌های نبرد بیش از قبل استفاده کند. ربات‌های جدید موسوم بهTalon در حال حاضر در عملیات شناسایی و در مناطق خطرناک به کار گرفته می‌شود؛ اما در آینده به مسلسل‌های 240M و 249M و اسلحه‌های Berelt با کالیبر 50 مجهز خواهند شد. ارتش آمریکا همچنین در حال آزمایش ربات‌های مجهز به راکت و نارنجک‌انداز نیز هست.


ربات‌های مذکور که توسط شرکت Foster- Miler ساخته خواهند شد، می‌توانند مسافتی معادل 20 مایل را طی کنند و با سرعتی معادل 4 مایل در ساعت حرکت کنند. این جنگجویان عصر جدید از طریق متصدیان ویژه و به صورت بی‌سیم کنترل خواهند شد.
این ربات‌ها چندی قبل در افغانستان به کار گرفته شدند و انتظار می‌رود تا به نحوی گسترده در عراق و کویت نیز مورد استفاده قرار گیرند.
در ضمن نیروهای مهاجم در جنگ عراق از هواپیماهای رباتیک و کوچک جهت جمع‌آوری اطلاعات و ارسال بلا درنگ آنها به دفتر تحقیقات نیروی دریایی استفاده کردند.
این ربات پرنده که روباه نقره‌ای نام دارد در حقیقت یک هواپیمای بدون سرنشین است که از انواع پیشین خود کوچکتر است Predator و Global Hawk مدل‌های پیشین این هواپیما به شمار می‌آیند. در این جنگ 8 روباه نقره‌ای به عملیات پرداختند و هیچ کدام مورد اصابت قرار نگرفتند.
این هواپیما حدود 180 سانتی متر طول داشته و طول بال‌های آن که قابل جدا شدن هستند 240 سانتی‌متر است. روی آنها دوربین‌هایی نصب است که حتی در تاریکی شب نیز قادر به عکسبرداری می‌باشند. آنها قادرند از منطقه پروازی نقشه‌برداری نمایند و تله‌های نظامی و مخاطرات موجود را تشخیص دهند. در ضمن وجود مین‌های ضد تانک و حرکت نیروهای دشمن و ادوات آنها برای این هواپیما قابل تشخیص است. با داشتن چنین قابلیت‌هایی، روباه نفره‌ای در حقیقت پشتیبان‌ خوبی برای حرکت نیروهای پیاده نظام محسوب می‌شود. با تکیه بر سیستم موقعیت‌یاب عمومی (GPS) این هواپیما می‌تواند به تنهایی و بدون کنترل از روی زمین در مناطق از پیش تعیین شده نظامی به پرواز در آید. در طول پرواز توسط یک رایانه کیفی تعبیه شده در آن ارتباط بدون سیم با زمین برقرار می‌شود.

Global Hawk
هزینه ساخت هر روباه نقره‌ای حدود 20 هزار دلار است که در صورت تولید انبوه 5 تا 10 هزار دلار کاهش خواهد یافت.
البته این هواپیما اولین بار توسط نیروی دریایی و جهت تعقیب والها و محافظت از آنها به هنگام انجام مانورهای دریایی به کار گرفته شد. پس از مدتی با اعمال تغییرات مناسب این ربات برای کار در صحنه جنگ در نظر گرفته شد. شاید روزی در آینده از آن مجدداً برای فعالیت‌های غیرجنگی استفاده شود و مثلا توسط آن شکارچیان غیرقانونی فیل‌ها و دیگر گونه‌های رو به انقراض تحت شناسایی و تعقیب قرار گیرند.
همچنین ارتش آمریکا برای اولین بار در تاریخ، ربات‌های سرباز را در جنگ عراق به خدمت گرفته است. این ربات سرباز که از هیچ چیز نمی‌ترسد و همیشه در پست خود آماده خدمت است، Swords نام دارد. Swords از دسته سربازهای تا دندان مسلح بوده و بنابر این در ماموریت خود در عراق از درصد بالایی برای گرفتن جان انسان‌ها برخوردار است. Swords مخفف عبارت «جنگ‌افزار ویژه برای سیستم‌های عملیات‌های شناسایی مشاهده از راه دور» است. براساس گزارشunknet ، این اولین بار نیست که یک ربات برای اهداف نظامی مورد استفاده قرار می‌گیرد. به ویژه در عراق و در اولین روزهای جنگ ربات‌های فرماندهی رادیویی به کار گرفته شدند، اما این ربات فقط در ماموریت‌های محدود و با اهداف مشخص استفاده می‌شدند. به طور خلاصه، عراق که امروزه تبدیل به نمایشگاهی برای معرفی پیشرفته‌ترین تسلیحات ارتش آمریکا شده است، این بار مجبور است میزبان ربات‌های Swords باشد. در حقیقت این ربات‌ها بیش از آن که شبیه به یک سرباز باشند، شباهت بسیاری به یک نفر بر مسلح دارند. Swords همچنین مجهز به یک مسلسل دستی اهدایی ناتو است. اولین آزمایشات این ربات‌ها در سال 2004 انجام شد. امام عملکرد آنها باعث شد که مقامات پتناگون در خصوص استفاده از این وسیله جنگی دچار تردید شوند، به طوری که در آزمایشات اولیه، این ربات‌ها برای اعمال خود جوابگوی فرماندهان نبودند و خودسر عمل می‌کردند. این رفتار در میدان جنگ یک خطر جدی به شمار می‌رفت و بنابر این هیچ ژنرالی حاضر به استفاده از آنها نشد. اما اکنون پس از 3 سال به نظر می‌رسد که این ربات‌ها برای جنگ آماده شده باشند. Swords می‌تواند از فاصله بسیار دور با فرمانده خود تماس بگیرد و کسب تکلیف کند و سرباز یا مسوول عملیاتی این ربات‌ها به کمک سیستم فرماندهی رادیویی می‌تواند با فشار دادن یک کلید، دستور «کشتن» را به آنها داده و این ربات‌ها را تبدیل به قاتل حرفه‌ای کند. این ربات‌های بی‌رحم حتی به روی دوستان رباتیک خود هم آتش می‌گشایند.

به نقل از خبرگزاري فرانسه : رئيس جمهوري روسيه پرواز اين هواپيماها را ديروز " جمعه " در پايان رزمايش مشترک نظامي ارتش هاي روسيه و چين اعلام کرد.
پوتين افزود : 14 بمب افکن راهبردي از هفت پايگاه در مناطق مختلف روسيه ، همراه هواپيماهاي پشتيباني و سوخت رسان به صورت همزمان به هوا برخاسته اند و از اين پس اين پروازها به صورت منظم و دائم ادامه خواهد يافت.
وي ابراز اميداوري کرد: غرب اين موضوع را درک کند.
برخي کارشناسان پرواز اين بمب افکنهاي راهبردي را نشانه ورودبه جنگ سرد توصيف کردند.
در پي تلاش امريکا براي نصب سامانه سپر موشکي در شرق اروپا ، رئيس جمهور روسيه مدتي پيش خروج کشورش از پيمان کنترل سلاحهاي متعارف را اعلام کرده بود.
کاخ سفيد در تلاش براي پنهان کردن نگرانيهاي خود، تصميم روسيه را مبني بر از سرگيري پروازهاي بمب افکن هاي دور پرواز راهبردي کم اهميت دانست.
_________________


ملقب بهs.37 گلدن ايگل جنگنده اي با بال پيشگرا كه توسط شركت سخوي براي رقابت در برنامه ي جنگنده نسل پنجم روسيه طراحي گرديد البته با اقبال كمي براي ورود به خدمت مواجه است كه علت آن قيمت زياد مواد مركب بال هاي آن است
و اما پيشينه در واقع مي توان گفت ايده بال هاي پيشگرا در اصل از ايده ي هواپيماي x.29 شركت گرومن گرفته شده كه يكي از موفق ترين ها در اين ضمينه است
اما فوايد بال هاي پيشگرا:
مهمترين فايده ي بال هاي پيشگرا در سرعت هاي فرو صوت و در ارتفاع پايين است كه بال هاي پيشگرا پايداري بيشتر و بسيار بهتري دارند اما در سرعت هاي فرا صوت اين كارايي اهميت خود را از دست مي دهد واين جاست كه بال هاي پسگرا بهتر نقش ايفا ميكنند براي جبران اين مشكل در s.37 بال هاي آن را كاملا از مواد گران قيمت مركب كه به تازگي در صنعت هواپيما استفاده ي چشمگيري پيدا كرده استفاده شده و اما ساير موارد به شرح زير است
بيشينه سرعت :2,500km/h
سلاح ها:R-77, R-77PD, R-73, K-74
X-29T, X-29L, X-59M, X-31P, X-31A, KAB-500, KAB-1500
موتور: دو دستگاه AL-37FU(گونه اي ازموتور SU-37 )
_________________


در درجه اول بايد بگم كه arura در واقع اسم شفق قطبي است كه بسيار زيبا و فريبنده نمايان مي گردد
در اواخر جنگ سرد ظهور b.2 غوغايي به پا كرد و حالا در قرن 21 اخباري مشكوك از پرنده اي مشكوك تر به گوش مي رسد گفته مي شود arura هواپيمايي بمب افكن و نامرعي خواهد بود بسيار پيشرفته تر از f.22 يا b.2 مشخص نيست باسرنشين است يا بي سرنشين همچون x.45 يا x.37 اما احتمالا قرار است پرنده اي باشد با مداومت پروازي زياد كه بتواند تا قلب دفاع هوايي دشمن پيش رود و بدون شناسايي شدن اهداف معموريتي خود را هدف قرار داده به سلا متي باز گردد در ضمن هزينه هاي نگهداري سنگيني همچون b.2 نداشته باشد اگر تا بحال general را بازي كرده باشيد حتما شكل ان را مي شناسيد
قرار است arura قابليت پرواز با بيش از سه ماخ را داشته باشد(حد اقل يك پيش نمونه از آن ساخته شده كه اعلام نگرديده)

متاسفانه هيچ اطلاعاتي از مشخصات آن در دست نيست به جز اين


Speed:
Speeds are reported to be in the range of Mach 5-8.
Length:
110 feet (33.5 meters)
Wingspan:
60 feet (18.2 meters)
Ceiling:
150,000 feet (28.4 miles
_________________

پيش از انقلاب اسلامي، ايران در ميان كشورهاي خارجي (خارج از آمريكا) داراي بيشترين تعداد اف ـ۴ فانتوم بود. ايران اولين بار در سال ۱۹۶۷ خواستار خريد اف ـ۴ دي شد. از اين هواپيماها در چندين عمليات ناموفق عليه هواپيماهاي ميگ ـ۲۵ شوروي كه در قلمرو هوايي ايران جاسوسي مي كردند، استفاده شد. (بعدها با خريد هواپيماهاي اف ـ۱۴ و آزمايش موفقيت آميز آنها در ارتفاعات بالا اين پروازهاي دست اندازانه شوروي قطع شد.) اولين عمليات موفقيت آميز اين هواپيماها در سال ۱۹۷۵ انجام شد؛ عملياتي كه بنا به درخواست سلطان نشين عمان و برضد شورشيان اين كشور انجام شد.
پس از انقلاب و تحريم تسليحاتي ايران از سوي آمريكا، اين كشور از تحويل ۱۶ آراف ـ۱۴اي و ۳۱ اف ـ ۱۴اي به ايران سرباز زد و اين هواپيماها هرگز به ايران تحويل داده نشدند.

ايران با وجود تحريم گسترده غرب توانست در جنگ اين هواپيماها را با اتكا به توان داخلي و تهيه قطعات موردنياز از كانال هايي به جز آمريكا در بهترين توان رزمي نگه دارد.
در آغاز جنگ تحميلي بر ضد كشورمان در ۳۱ شهريور ۱۳۵۱ (۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰) نيروي هوايي ايران بيشترين نقش دفاعي و همزمان تهاجمي را عليه عراق داشت و بازوي پرتوان اين نيرو هواپيماهاي اف ـ۴ فانتوم بودند كه پيروزي هاي نيروي هوايي و نقش موثر آن تا حد زيادي به اين هواپيماها بستگي داشت. اين جنگنده بمب افكن كاركشته افسانه اي بدون شك ستاره جنگ تحميلي بوده است. فانتوم تمام عمليات هاي محوله اعم از تك هاي سبك و بمباران هاي عمقي در خاك دشمن را به بهترين نحو انجام مي داد.
اين هواپيماها از سوي متخصصان داخلي به اين قابليت دست يافته اند كه موشك هاي ضد راديويي كي اچ ـ۵۸ را به همراه سيستم كمكي هدف يابي حمل و شليك كنند، از ديگر موشك هايي كه به لطف اقدامات متخصصان داخلي توسط اف ـ۴ حمل و شليك مي شوند مي توان به آرـ۷۳ و پي ال ـ۷ كه موشك هاي كوتاه برد هوا به هوا هستند، اشاره كرد. از ديگر اقدامات متخصصان داخلي مي توان دوبرابر كردن برد رادار


اي پي كيو ـ۱۲۰ و اضافه كردن سيستم خودكار هدف ياب به اين جنگنده بمب افكن اشاره كرد


و عكس جالب زير عكسي هست از محمدرضا شاه سابق ايران كه در حال بررسي يك RF-4E در يك پايگاه آمريكايي ميباشد .






موفق و شاد باشيد

--------------------------

منبع:http://www.commando.ir/forum/viewtopic.php?t=81
_________________

_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_

شركت سازنده :
مك دونالد داگلاس





اولين پرواز :
27 مي 1958 مدل اوليه xf4h-1
27 مي 1963 اولين پرواز رسمي مدل f-4c



وزن :
13757 كياوگرو


وزن هنگام برخاستن ( عملياتي ) :
18818 كيلوگرم


حداكثر وزن قابل تحمل :
27900 كيلوگرم
نكته : قابل توجه است كه درهنگام ساخت و تا مدتها بعد فانتوم تنها هواپيمايي بود كه تقريبا برابر موزن خود مهمات حمل مي كرد


ظرفيت باك :
7022 ليتر داخلي
قابليت نصب باكهاي خارجي به ظرفيت 5070 ليتر


سقف پرواز :
18182 متر


شعاع عملياتي ( با سوخت اضافه ) :
3700 كيلومتر


تسليحات :
مسلسل 20 ميلي متري M61A1 Vulcan cannon با 640 تير
7 جايگاه نصب مهمات در زير بال و بدنه

قابليت حمل موشكهاي هوا به هواي : AIM-120 AMRAAM, AIM-7 Sparrow, AIM-9 Sidewinder, Sky Flash
موشكهاي هوا به زمين : AGM-65 Maverick, AGM-88 HARM, AGM-12 Bullpup
انواع بمب : GBU-16 Paveway LGB, Mk 82/83/84 GP, cluster
و دستگاه جنگ الكترونيك




گردآورنده : moh-597
_________________

_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_

شركت سازنده :
مك دونالد داگلاس





اولين پرواز :
27 مي 1958 مدل اوليه xf4h-1
27 مي 1963 اولين پرواز رسمي مدل f-4c



وزن :
13757 كياوگرو


وزن هنگام برخاستن ( عملياتي ) :
18818 كيلوگرم


حداكثر وزن قابل تحمل :
27900 كيلوگرم
نكته : قابل توجه است كه درهنگام ساخت و تا مدتها بعد فانتوم تنها هواپيمايي بود كه تقريبا برابر موزن خود مهمات حمل مي كرد


ظرفيت باك :
7022 ليتر داخلي
قابليت نصب باكهاي خارجي به ظرفيت 5070 ليتر


سقف پرواز :
18182 متر


شعاع عملياتي ( با سوخت اضافه ) :
3700 كيلومتر


تسليحات :
مسلسل 20 ميلي متري M61A1 Vulcan cannon با 640 تير
7 جايگاه نصب مهمات در زير بال و بدنه

قابليت حمل موشكهاي هوا به هواي : AIM-120 AMRAAM, AIM-7 Sparrow, AIM-9 Sidewinder, Sky Flash
موشكهاي هوا به زمين : AGM-65 Maverick, AGM-88 HARM, AGM-12 Bullpup
انواع بمب : GBU-16 Paveway LGB, Mk 82/83/84 GP, cluster
و دستگاه جنگ الكترونيك




گردآورنده : moh-597
_________________

_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_~_